Nasz profil

 

Szkoła odgrywa ważną rolę w życiu młodego człowieka. To tutaj stawiamy pierwsze kroki na niełatwym polu edukacji, zdobywamy wiedzę o świecie, kształtujemy swoje umiejętności, przeżywamy codzienne radości i smutki, a przede wszystkim dorastamy. I mimo, że musimy kiedyś opuścić szkolne mury, to gdzieś w naszej pamięci na zawsze pozostanie obraz kolegów, nauczycieli i wiele wspomnień z tamtych lat.

 

---

Najstarsze dzieje szkoły

  

         Najstarsze dokumenty dotyczące naszej szkoły sięgają początków XX wieku. Są to przede wszystkim pisma urzędowe. Jednym z nich jest kwestionariusz dotyczący stanu lokalu szkolnego sporządzony w 1918 roku.Jest w nim mowa o istnieniu szkoły polskiej nr 36 mieszczącej się przy ulicy Rybnej 15, w prywatnym mieszkaniu dzierżawionym od rodziny Zainwilla i Fajgi Moncarz.  W dokumencie tym podana jest dokładna  

                                                data powołania szkoły: 1 sierpnia 1912 roku.

Kierownikiem szkoły, liczącej wówczas 6 oddziałów, był Stanisław Czajkowski. W skład lokalu wchodziło 8 pokoi znajdujących się na I i II piętrze kamienicy. W zbiorach archiwum zachował się również dokument z 1916 roku, który jest prośbą pana Czajkowskiego skierowaną do Magistratu o rozszerzenie szkoły lub przydzielenie do dzielnicy staromiejskiej jeszcze jednej placówki, z uwagi na trudne warunki lokalowe. Do szkoły zapisanych wówczas było 272 uczniów.

 

---

Nowa siedziba

W 1925 roku szkołę przeniesiono do nowego budynku przy ul. Drewnowskiej 88.
Zaprojektowany on został przez wybitnego łódzkiego architekta Wiesława Lisowskiego. Był to ogromny gmach, w którym mieściły się trzy szkoły powszechne: 25, 45 i Męska Szkoła Publiczna nr 36. Kierownikiem szkoły był wówczas Ludwik Steik. Nosiła ona imię Bolesława Chrobrego.

 

 

---

Okres okupacji

W czasie II wojny światowej budynek szkoły został przejęty przez Niemców i stał się siedzibą Gestapo oraz żandarmerii. W 1945 roku, przed wkroczeniem do Łodzi Armii Czerwonej, Niemcy podpalili go, ponieważ nie chcieli, aby akta i dokumenty z okresu wojny dostały się w ręce Rosjan.

 

---

Czasy powojenne

Pod koniec II wojny światowej, 9 lutego 1945 r., szkołę nr 36 przeniesiono do kamienicy czynszowej przy ul. Gdańskiej 29.

Na początku w szkole pracowało pięcioro nauczycieli. W budynku nie było światła, brakowało opału i sprzętu szkolnego. Ludzie z własnej inicjatywy organizowali ławki oraz krzesła. W trudnych warunkach bytowych, w niewielkim budynku, uczyło się blisko 900 uczniów. W latach 50, zakładem opiekuńczym szkoły został Zakład Pasmanteryjny im. Stanisława Lenartowskiego, mieszczący się przy ul. Gdańskiej 47. Jego zadaniem było finansowanie przedsięwzięć placówki. Przedstawiciele zakładu uczestniczyli w uroczystościach szkolnych aż do lat 90.

                 

 

---

Nareszcie w nowym budynku

W 1964 roku Szkoła Podstawowa nr 36 została przeniesiona do nowego budynku przy ul. Więckowskiego 35, oddanego do użytku z okazji obchodów XX-lecia Polski Ludowej. Szkoła została wzniesiona, między innymi, ze składek młodzieży, która przez kilka lat pieniądze uzyskane np. ze zbiórek makulatury, wpłacała na fundusz jej budowy. Placówka powstała w miejscu zakładu farb i lakierów, który w latach 50. uległ pożarowi. W nowym budynku uczniowie uczyli się w 26 oddziałach, a rada pedagogiczna liczyła 45 nauczycieli. Szkole nadano imię Aleksandra Zawadzkiego – działacza komunistycznego, żyjącego w latach 1899-1964.

 

W latach 70. Szkoła Podstawowa nr 36 została szkołą sportową, w której wyodrębniono sekcję siatkówki dziewcząt i koszykówki chłopców. Młodzież szkolna odnosiła sukcesy na szczeblu krajowym i wojewódzkim, m.in. w tenisie stołowym, biegach przełajowych, siatkówce dziewcząt i koszykówce chłopców. Szkolny Klub Sportowy współpracował z Łódzkim Klubem Sportowym. W latach 1992-1993, ze względu na brak środków finansowych, zamknięto klasy sportowe.  

.           

 

8 grudnia 1975 roku odbyła się ceremonia otwarcia harcówki urządzonej w czynie społecznym przez uczniów i nauczycieli naszej szkoły dla szczepu im. Bohaterów Westerplatte. Szczep zrzeszał aż 145 harcerzy. W tamtych czasach modne były prace społeczne.

Uczniowie, między innymi, pilnowali, aby młodsze dzieci bezpiecznie przechodziły przez jezdnię, wykonywali prace porządkowe wokół szkoły, pomagali rolnikom w pracach żniwnych.

 

1 września 1975 roku uczniowie zebrani w sali gimnastycznej wysłuchali z głośników radiowych przemówienia ministra oświaty, który ogłosił, że w szkołach będzie obowiązywał Kodeks Ucznia. Rok później podczas uroczystości rozpoczęcia roku szkolnego 1976/77 po raz pierwszy odśpiewano hymn szkoły.

Słowa hymnu szkolnego

13 grudnia 1981 roku na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej został wprowadzony stan wojenny. W szkołach zawieszono zajęcia na dwa tygodnie. Po wznowieniu nauki szkołę odwiedził major D. Wysoliński, który przeprowadził z młodzieżą rozmowę na temat istniejącej sytuacji.

W dalszym ciągu Zakłady „Lenora” blisko współpracowały z naszą szkołą, wspierając ją nie tylko finansowo. Uczniowie często odwiedzali fabrykę, zapoznając się z cyklami produkcyjnymi wyrobów pasmanteryjnych. Byli w ten sposób zachęcani do kontynuowania nauki w szkole przyzakładowej. W 1987 roku Zakłady „Lenora” ufundowały szkole pierwszy komputer.

 

---

Przełom XX i XXI wieku

3 października 1998 roku nastąpiło otwarcie nowej biblioteki. Zbiór książek został umieszczony w obszernej sali, w której znalazło się także miejsce na czytelnię.

W szkole zapoczątkowano tradycję organizowania wigilii klasowych. Przy wigilijnym opłatku spotykali się także aktualni i byli nauczyciele oraz pracownicy szkoły.

Utworzono szkolną sekcję Towarzystwa Przyjaciół Łodzi, w ramach której organizowano wycieczki po Łodzi oraz spotkania z ciekawymi ludźmi. Gościli u nas, między innymi: Ryszard Bonisławski, Artur Partyka, Piotr Krukowski.

Powstał również zespół muzyczny odnoszący liczne sukcesy na festiwalach piosenki. W roku szkolnym 2002/03 ogłoszono konkurs na motto szkoły, które przyświeca nam do dnia dzisiejszego. Z wielu propozycji wybrano słowa Mahatmy Gandhiego:

„ Nie jest najważniejsze, byś był lepszy od innych. Najważniejsze jest, byś był lepszy od samego siebie z dnia wczorajszego.”

 

KIEROWNICY I DYREKTORZY SZKOŁY